باب بیست و دوم: در روی به آخرت آوردن و ترك دنیا كردن در مختارنامه عطار نیشابوری

1 هر روز ز دل بر سرِ آتش میباش خاکِ کفِ پای خلقِ سرکش میباش

2 هر شب ز جگر نواله درهم میپیچ درخون میزن نواله و خوش میباش

1 تا چند درِ فتوح جان دربندی در پیش بُتِ نفس میان دربندی

2 گر میخواهی که بر تو بگشاید کار از نیک و بدِ خلق زبان دربندی

1 هم تن ز وجودِ جان فرو خواهد ماند هم جان ز همه جهان فرو خواهد ماند

2 بگشای زبانِ لطف با جملهٔ خلق کز نیک و بدت زبان فرو خواهد ماند

1 گر دیدهوری جمله نکو باید دید بر باید رفت و پس فرو باید دید

2 بنگر به درختِ سرنگونسار که چیست یعنی همه شاخِ صنعِّ او باید دید

1 گر عقل تو کامل است کم خور غم خویش هرکس را عالمی و تو عالم خویش

2 کس ماتم تو، چنانکه باید، نکند بر خود بگری و خود بکن ماتم خویش