باب بیست و یكم: در كار با حق گذاشتن و همه از او دیدن در مختارنامه عطار نیشابوری

1 گر در سفر یگانگی خواهی بود از جمع چرا کرانگی خواهی بود

2 ور تو پر و بال خویش خواهی برّید ای بس که چو مرغ خانگی خواهی بود

1 آن را که ز حق روزفزون آید کار در پنجهٔ همّتش زبون آید کار

2 جان کندن بیفایده کاری نبود باید که زمغز جان برون آید کار

1 در عشق دلی خراب چتواند کرد بیخویشتنی صواب چتواند کرد

2 انصاف بده که ذرهای سایهٔ محض در پرتو آفتاب چتواند کرد

1 کارتو، نکو، او بتواند کردن یک تو و دو تو او بتواند کردن

2 صد عالم هست و نیست گر خواهد بود خود کیست جز او، او بتواند کردن

1 عالم چو زکاف و نون توان آوردن پس شخص ز خاک و خون توان آوردن

2 این نقش که هست چون برون آوردند صد نقش دگر برون توان آوردن

1 ای دوست ز اندوه دل ریش چه سود پیش از من و تو چو رفت از پیش چه سود

2 صد سال و هزار سال اگر سارَخْکی بر سندانی همی زند خویش چه سود

1 تقدیر چو سابق است تعلیم چه سود جز بندگی و رضا و تسلیم چه سود

2 پیوسته ز بیم عاقبت می‌سوزی این کار چو بودنی است از بیم چه سود

1 از کارِ قضا در تب و در تفت چه سود وز حکم ازل بیخور و بیخفت چه سود

2 تا کی به هزار لوح خوانم بر تو کز هرچه همی رود قلم رفت چه سود

1 گر دوزخی و اگر بهشتی امروز پیدا نشودخوبی و زشتی امروز

2 دی رفت قلم آنچه نوشتی امروز فردا ببر آید آنچه کشتی امروز

1 دی حکم حیات با اجل رانده‌اند کس را چه خبر تا چه عمل رانده‌اند

2 خلقان نروند تا بر ایشان نرود هر نیک و بدی که در ازل رانده‌اند