باب سیزدهم: در ذمِّ مردمِ ب‍یحوصله و معانی كه تعلّق به در مختارنامه عطار نیشابوری

1 گر یک دم پاک می برآید از من صد گنج ز خاک می برآید از من

2 ور خود همگی عشق ترا میباشم در حال هلاک می برآید از من

1 در عشق رخت علم و خرد باختهام چه علم و خرد که جان خود باختهام

2 در راه تو هرچه داشتم حاصل عمر در باختم و هنوز بد باختهام

1 دل در طلب وصال تو جان میباخت در کافری زلف تو ایمان میباخت

2 چون محو همی گشت ز پیدائی تو در دیده ز تو، عشق تو، پنهان میباخت

1 چون طاقت عشق تو ندارم آخر در دردِ تو چون عمر گذارم آخر

2 رویی که به صد هزار باطل کردم آن روی چگونه در تو آرم آخر

1 چون خون دلم بی تو بخوردم آخر در خون جگر چرا نگردم آخر

2 در عشق تو هر حیله که میدانستم کردم همه و هیچ نکردم آخر

1 در قلزم عشق تو که دیار نماند تا غرقه شوم ز خود بسی کار نماند

2 بس زیر و زبر که آمدم تا آخر ناچیز چنان شدم که آثار نماند

1 جان نتواند ز عشق بر جای بُدن تن نتواند زعشق بر پای بُدن

2 کاری عجب اوفتاد ما را با تو نه روی گریختن نه یارای بُدن

1 آهی که ز دست غم برآرم بی تو زان آه، جهان بهم برآرم بی تو

2 نه طاقت آنکه با تو باشم یک دم نه زهرهٔ آن که دَم برآرم بی تو

1 هر روز ره عشق تو از سر گیرم هر شب ز غم تو ماتمی درگیرم

2 نه زهرهٔ آنکه دل نهم بر چو تویی نه طاقت آنکه دل ز تو برگیرم

1 هر کس که ز زلف تو ندارد تابی از چشمهٔ خضر تو نیابد آبی

2 گر خود همه بیدارترین کس باشد حقا که ز بیداری او به خوابی