باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید در مختارنامه عطار نیشابوری

1 ما جوهر پاک خویش بشناخته‌ایم پیش از اجل این خانه بپرداخته‌ایم

2 از پوست برون رفتن و مرگ آزادیم کاین پوست به زندگانی انداخته‌ایم

1 زین راز که در سینهٔ ما میگردد وز گردش او چرخ دو تا میگردد

2 نه سر دانم ز پای نه پای ز سر کاندر سر و پا بیسر و پا میگردد

1 دایم ز طلب کردن خود در عجبم زیرا که زیادتست هر دم طلبم

2 کاریز همی کَنَم به دل در همه روز شب آب همی برم زهی روز و شبم!

1 خواهی که ببینی تو به پیدایی راز خود را ز ورای عقل سودایی ساز

2 گویی تو که هرچه اندرو مینگرم چشمی است به صد هزار زیبایی باز