ماییم که نیست غیر ما، اینْت کمال! از عطار نیشابوری مختارنامه 1
1. ماییم که نیست غیر ما، اینْت کمال!
مشغول جمال خویشتن، اینْت جمال!
چون ما به وجود خود هویدا باشیم از عطار نیشابوری مختارنامه 2
1. چون ما به وجود خود هویدا باشیم
چون ما به وجود خود هویدا باشیم
ما را باشی بهْ که هوا را باشی از عطار نیشابوری مختارنامه 3
1. ما را باشی بهْ که هوا را باشی
وین خلقِ ضعیفِ مبتلا را باشی
عمرت که میان جان و تن گرداند از عطار نیشابوری مختارنامه 4
1. عمرت که میان جان و تن گرداند
یا قطرهٔ تو دُرِّ عدن گرداند
با خویش همیشه عشقِ خود میبازیم از عطار نیشابوری مختارنامه 5
1. با خویش همیشه عشقِ خود میبازیم
وز خویشتن و جمالِ خود مینازیم
از عالمِ بیچون به سکون باید شد از عطار نیشابوری مختارنامه 6
1. از عالمِ بیچون به سکون باید شد
خود را سوی خویش رهنمون باید شد
ماییم که جز درگهِ ما درگه نیست از عطار نیشابوری مختارنامه 7
1. ماییم که جز درگهِ ما درگه نیست
گرچه همه ماییم کسی آگه نیست
ای آن که بلی گوی الست از مایی از عطار نیشابوری مختارنامه 8
1. ای آن که بلی گوی الست از مایی
در هر دو جهان بلند و پست از مایی
آن چیز کزو عالم و آدم بینم از عطار نیشابوری مختارنامه 9
1. آن چیز کزو عالم و آدم بینم
در هجده هزار عالم آن کم بینم
ماییم که با ما نبود هیچ روا از عطار نیشابوری مختارنامه 10
1. ماییم که با ما نبود هیچ روا
چون هیچ نباشد نبود هیچ سزا
با اینهمه اختلاف و تمییز که هست از عطار نیشابوری مختارنامه 11
1. با اینهمه اختلاف و تمییز که هست
ماییم همه جز همه آن نیز که هست
بس سرکش را کز سر مویی کُشتم از عطار نیشابوری مختارنامه 12
1. بس سرکش را کز سر مویی کُشتم
و آلوده نشد به خونِ کس انگشتم