باب دوم: در نعت سیدالمرسلین صلّی اللّه علیه و سلّم در مختارنامه عطار نیشابوری

1 صاحب نظری که هیچ افکنده نبود تا از نظر شفاعتش زنده نبود

2 سلطان دو کون وبندهٔ خاصِ حق اوست آن بنده که خواجهتر از او، بنده نبود

1 صدری که ز هرچه بود برتر او بود مقصود ز اعراض و ز جوهر او بود

2 آنجا که میان آب و گل بود آدم در عالم جان و دل، پیامبر او بود

1 صدری که ز هر دو کون، در بیشی بود در حضرت حق غرقهٔ بیخویشی بود

2 با این همه جاه و قدر و قربت، کو داشت، از جمله تفاخرش به درویشی بود

1 زان پیش که نُه خیمهٔ افلاک زدند وین خیمه به گرد تودهٔ خاک زدند

2 در عالم جان برابرش بنشستند بر قصر قدم نوبت لولاک زدند

1 هم رحمت عالمی ز ما ارسلناک هم مایهٔ آفرینشی از لولاک

2 حق کرده ندا بجانت ای گوهر پاک! لولاک لنا لما خلقت الافلاک

1 آن حسن که در پردهٔ غیبست نهان وز پرتو اوست حسن در هر دو جهان

2 یک ذرّه اگر شود از آن حسن عیان ظاهر گردد صد آفتاب از یک جان

1 فرماندهِ ملکِ انبیا کیست تویی مصداق تعزّ من تشا کیست تویی

2 روشن نظر لقد رأی کیست تویی هم دامن خلوت دنا کیست تویی

1 بر درگه حق کراست این عز که تراست وز عالم قدس این مجاهز که تراست

2 حقّا که نیافت هیچ پیغامبرِ حق این منزلت و مقام و معجز که تراست

1 ای رحمت عالمین، رحمت از تست عصیان از ما، چنان که عصمت از تست،

2 لطفی بکن و روی مگردان از ما چون پشتی عاصیان امت از تست

1 در امت تو اگر مطیعی نبود، بر پشتی چون توئی بدیعی نبود

2 شاید که ز بیم معصیت خون گرید آن را که بحق چون تو شفیعی نبود