بخش پانزدهم در الهی نامه عطار نیشابوری

1 درآمد پنچمین فرزندِ هشیار پدر راگفت کای دریای اسرار

2 من آن انگشتری خواهم باخلاص که در ملکت سلیمان گشت ازان خاص

3 پری و دیو در فرمانش آمد بساط ملک شادروانش آمد

4 زنام آن نگینش شد نه از غیر رموز مور کشف و منطق طیر

1 مگر محمود می‌شد با سپاهی ز هامون تا بگردون پایگاهی

2 سپه می‌راند هر سوئی شتابان که تا صیدی بیابد در بیابان

3 خمیده پشت پیری دید غمناک برهنه پای و سر با روی پُر خاک

4 درمنه می‌کشید و آه می‌کرد میان خار خود را راه می‌کرد

1 جهان را پادشاهی پاک دین بود که ملک عالمش زیر نگین بود

2 نبودش در همه عالم نظیری که بودش از همه عالم گزیری

3 سواد ملکش از مه تا بماهی ز شرقش تا بغربش پادشاهی

4 حکیمانی که پیش شاه بودند که اجری خوارهٔ درگاه بودند

1 مگر یک روز محمود نکو روی ز لشکر اوفتاده بود یک سوی

2 بره در پیشش آمد پیرزالی عصائی چون الف قدّی چو دالی

3 یکی انبان بگردن برنهاده که سوی آسیا می‌شد پیاده

4 شهش گفتا چو در تو زور و تگ نیست که در انبان رگست و در تو رگ نیست

1 سالک آمد پیش آتش سر زده آتشی از دل بخرمن در زده

2 گفت ای مریخ طبع سر فراز گرم سیر و زود سوز وتیز تاز

3 هم شهاب و برق از آثار تست گرم رفتن گرم بودن کارتست

4 رجم شیطانی و شیطان هم زتو ای عجب دردی و درمان هم ز تو

1 در رهی میرفت عیسی غرق نور همرهیش افتاد نیک از راه دور

2 بود عیسی را سه گرده نان مگر خورد یک گرده بدو داد آن دگر

3 پس ازان سه گرده یک گرده بماند در میان هر دو ناخورده بماند

4 شد ز بهر آب عیسی سوی راه همرهش گرده بخورد آنجایگاه

1 در رهی محمود میشد با سپاه از سپاه و پیل او عالم سیاه

2 هم زمین همچون فلک بود از شرار هم فلک همچون زمین بود از غبار

3 گاو گردون و زمین از بانگ کوس هردو قانع گشته از یک من سبوس

4 بود پیش راه در ویرانهٔ بر سر دیوار اودیوانهٔ

1 بود مجنونی چو در کار آمدی گاه گاهی سوی بازار آمدی

2 در نظاره آمدی حیران و مست چست بگرفتی سر بینی بدست

3 آن یکی گفتش که ای شوریده دین بینی از بهر چه میگیری چنین

4 گفت این شمغندی بازاریان سخت میدارد دماغم را زیان

1 گفت چون مسعود آن شاه درشت خشمگین شد از حسن زارش بکشت

2 پیش قصری سرنگونش آویختند خون او با خاک میآمیختند

3 او وزیر نیک بد محمود را بد شد از بیدولتی مسعود را

4 کثرت دنیا وقلت بگذرد دردمی دوران دولت بگذرد