بخش چهارم در الهی نامه عطار نیشابوری

1 آن یکی دیوانه را از اهل راز گشت وقت نزع جان کندن دراز

2 از سر بی قوتی و اضطرار همچو ابری خون فشان بگریست زار

3 گفت چون جان ای خدا آوردهٔ چون همی بردی چرا آوردهٔ

4 گر نبودی جان من بر سودمی زین همه جان کندن ایمن بودمی

1 در زمستان یک شبی بهلول مست پای در گل میشد و کفشی بدست

2 سائلی گفتش که سر داری براه تو کجا خواهی شدن زین جایگاه

3 گفت دارم سوی گورستان شتاب زانکه آنجا ظالمیست اندر عذاب

4 میروم چون گور او پر آتش است گرم گردم زانکه سر ما ناخوش است

1 بیدلی را گفت آن پیر کهن حق بود ظالم روا هست این سخن

2 گفت ظالم نیست اما دایم او صد هزاران بنده دارد ظالم او

3 هرچه جمع آری بظلم این جایگاه جمله برخیزد بیک ساعت ز راه

1 آب بسیار آن یکی در شیر کرد حق تعالی گاو را تقدیر کرد

2 چون بیامد سر بسوی آب برد تا که دم زد گاو را سیلاب برد

3 هرچه او صد باره گرد آورده بود جمله در یکبار آبش برده بود

4 آب چون بر شیر بیش از پیش کرد جمع کرد و گاه را در پیش کرد

1 بر سر خاکی زنی خوش میگریست گفت مجنونیش کاین گریه زچیست

2 گفت چشمم تر دلم غمناک ماند زین جوان من که زیر خاک ماند

3 گفت تو در خاکی او در خاک نیست کو کنون جز نور جان پاک نیست

4 تا که در تن بود جایش خاک بود چون بمرد از خاک رست و پاک بود

1 نوح پیغامبر چو از کفار رست با چهل تن کرد بر کوهی نشست

2 برد یک تن زان چهل کس کوزه گر برگشاد او یک دکان پر کوزه در

3 جبرئیل آمد که میگوید خدای بشکنش این کوزهها ای رهنمای

4 نوح گفتش آن همه نتوان شکست کین بصد خون دلش آمد بدست

1 عیسی مریم که بودی شاد او چون زمرگ خویش کردی یاد او

2 با چنان بسطی که بودی حاصلش آن چنان بیمی فتادی در دلش

3 کز عرق آغشته گشتی جای او وان عرق خون بود سر تا پای او

1 چون برآمد جان باقی از خلیل باز پرسیدش خداوند جلیل

2 کای ز کل خلق نیکو بخت تر در جهان چه چیز دیدی سخت تر

3 گفت اگر کشتن پسر را سخت بود در سقر دیدن پدر را سخت بود

4 در میان آتشم انداختی روزگاری با بلا درساختی

1 چون سکندر را مسخر شد جهان وقت مرگ او درآمد ناگهان

2 گفت تابوتی کنید از بهر من دخمهٔ سازید پیش شهر من

3 کف گشاده دست من بیرون کنید نوحه بر من هر زمان افزون کنید

4 تا زمال و لشکر و ملک و شهی خلق میبینند دست من تهی