ساقی نامه در دیوان اشعار حکیم سبزواری

1 دیده باشی ز کودکان صغیر شود این یک وزیر و آن یک سفیر

2 حکمرانی شاه بر اورنگ هست تخمین ساعتیش درنگ

3 از چه آن سلطنت مجازی شد نام آن پادشاه بازی شد

4 زانکه نسبت بعمر آن کودک فی المثل آنزمان بود صد یک

1 خداوندا دلم لبریز غم کن درون درد پروردی کرم کن

2 پر از نوش محبت کن ایاغم ز جام عاشقی تر کن دماغم

3 ز صهبای شهودم کن چنان مست که نشناسم سر از پا پای از دست

4 کلید گنج معنی کن بیانم شکر بار از حقیقت کن زبانم

1 پادشاهی دُر ثمینی داشت بهر انگشترین نگینی داشت

2 خواست نقشی که باشدش دو ثمر هر زبان کافکند بنقش نظر

3 وقت شادی نگیردش غفلت گاه انده نباشدش محنت

4 هرچه فرزانه بود آن ایام کرد اندیشهٔ ولی بدخام

1 بر طرق اسکندر آورده است سد که نه پیکی نه پیامی میرسد

2 شد سواد دیدهٔ مردم مدار یا سویدای دل اهل وداد

3 کار کاغذ صنعت قرطاس شد یا که خود اقمار یا اشماس شد

4 گر قصب غالی بود همچون قصب لیک بس عالی است کالای نسب

1 ای تو همساز من وهم سوزم وی رخت اختر شب افروزم

2 همه آیینه و تو جلوه گری همه را از همه تو درنظری

3 همه گر فرد شعله می بودی گوی وحدت زجمله بربودی

4 ز آنکه هرجا دوئی بود درشیء متخلل بود در او جزوی

1 دیگر بارم افتاده شوری بسر بجانم شده آتشی شعله ور

2 که دستار تقوی ز سرافکنم ز پاکندهٔ نام را بشکنم

3 ملولم از این خرقه و طیلسان که بتها است در آستینم نهان

4 تو بنمای آن چهرهٔ آتشین که آتش فتد در بت و آستین