ای گل گهر ژاله چو در گوش کنی از انوری ابیوردی رباعی 433
1. ای گل گهر ژاله چو در گوش کنی
وز سایهٔ ابر ترک شب‌پوش کنی
گر در همه عمر یک نکویی بکنی از انوری ابیوردی رباعی 434
1. گر در همه عمر یک نکویی بکنی
صد گونه جفا و زشت‌خویی بکنی
با بوعلی اب ارب هم بنشینی از انوری ابیوردی رباعی 435
1. با بوعلی اب ارب هم بنشینی
شخصی شش جهتش زو بینی
رو رو که تو یار چو منی کم بینی از انوری ابیوردی رباعی 436
1. رو رو که تو یار چو منی کم بینی
وین پس همه مرد جلد محکم بینی
هر روز به نویی ای بت سلسله‌موی از انوری ابیوردی رباعی 437
1. هر روز به نویی ای بت سلسله‌موی
جای دگری به دوستی در تک و پوی
شب نیست دلا که از غمش خون نشوی از انوری ابیوردی رباعی 438
1. شب نیست دلا که از غمش خون نشوی
وز دیده به جای اشک بیرون نشوی
گفتم که نثار جان کنم گر آیی از انوری ابیوردی رباعی 439
1. گفتم که نثار جان کنم گر آیی
گفتا به رخم که باد می‌پیمایی
چون دیده فرو ریخت به رخ بینایی از انوری ابیوردی رباعی 440
1. چون دیده فرو ریخت به رخ بینایی
وز دل اثری نماند جز رسوایی
ای محنت هجر بر دلم سرنایی از انوری ابیوردی رباعی 441
1. ای محنت هجر بر دلم سرنایی
وی دولت وصل از درم درنایی
با دل گفتم گرد بلا می‌پویی از انوری ابیوردی رباعی 442
1. با دل گفتم گرد بلا می‌پویی
بنشین که نه مرد عشق آن مه‌رویی
صورت‌گر فطرت ننگارد چو تویی از انوری ابیوردی رباعی 443
1. صورت‌گر فطرت ننگارد چو تویی
دوران فلک برون نیارد چو تویی
ای نامتحرک حیوانی که تویی از انوری ابیوردی رباعی 444
1. ای نامتحرک حیوانی که تویی
ای خواجهٔ رایگان گرانی که تویی