ای گل گهر ژاله چو در از انوری ابیوردی رباعی 433
1. ای گل گهر ژاله چو در گوش کنی
وز سایهٔ ابر ترک شب‌پوش کنی
گر در همه عمر یک نکویی از انوری ابیوردی رباعی 434
1. گر در همه عمر یک نکویی بکنی
صد گونه جفا و زشت‌خویی بکنی
با بوعلی اب ارب هم از انوری ابیوردی رباعی 435
1. با بوعلی اب ارب هم بنشینی
شخصی شش جهتش زو بینی
رو رو که تو یار چو منی از انوری ابیوردی رباعی 436
1. رو رو که تو یار چو منی کم بینی
وین پس همه مرد جلد محکم بینی
هر روز به نویی ای بت از انوری ابیوردی رباعی 437
1. هر روز به نویی ای بت سلسله‌موی
جای دگری به دوستی در تک و پوی
شب نیست دلا که از غمش از انوری ابیوردی رباعی 438
1. شب نیست دلا که از غمش خون نشوی
وز دیده به جای اشک بیرون نشوی
گفتم که نثار جان کنم از انوری ابیوردی رباعی 439
1. گفتم که نثار جان کنم گر آیی
گفتا به رخم که باد می‌پیمایی
چون دیده فرو ریخت از انوری ابیوردی رباعی 440
1. چون دیده فرو ریخت به رخ بینایی
وز دل اثری نماند جز رسوایی
ای محنت هجر بر دلم از انوری ابیوردی رباعی 441
1. ای محنت هجر بر دلم سرنایی
وی دولت وصل از درم درنایی
با دل گفتم گرد بلا از انوری ابیوردی رباعی 442
1. با دل گفتم گرد بلا می‌پویی
بنشین که نه مرد عشق آن مه‌رویی
صورت‌گر فطرت ننگارد از انوری ابیوردی رباعی 443
1. صورت‌گر فطرت ننگارد چو تویی
دوران فلک برون نیارد چو تویی
ای نامتحرک حیوانی از انوری ابیوردی رباعی 444
1. ای نامتحرک حیوانی که تویی
ای خواجهٔ رایگان گرانی که تویی