صنف هشتم که قماش است و کم براست در رباعیات گنجفه اهلی شیرازی

1 ای کشته مرا بناله سینه خراش زین بیش بکین من دلخسته مباش

2 با رشته جان کس مباف این سر زلف خوش نیست که تار و پود باشد دو قماش

1 ای کز ستم تو اشک پاشند همه جویان غمت نهان و فاشند همه

2 اهلی بوفای تو نظر دوخته است از اهل جهان که یک قماشند همه