صنف پنجم که چنگ است و کم بر است در رباعیات گنجفه اهلی شیرازی

1 ای داده فروغ گل رخ روشن تو خورشید فلک گلی است از گلشن تو

2 چون ساز طرب وصل تو دارد چه عجب گر زره زند دو چنگ در دامن تو

1 این کز تو نصیب من دل تنگ بس است خون جگرم باده گلرنگ بس است

2 با ناله خود ز زهره کی یاد کنم یک بزم مرا نوای یک چنگ بس است