ای سرو سهی خاک رهت وقت خرام از اهلی شیرازی رباعی 1
1. ای سرو سهی خاک رهت وقت خرام
کی صورت مه بود چو حسن تو تمام
ای آنکه فلک شرم ز نام تو از اهلی شیرازی رباعی 2
1. ای آنکه فلک شرم ز نام تو کند
در صورت جان ملک سلام تو کند
ای آنکه قیامت از قیامت از اهلی شیرازی رباعی 3
1. ای آنکه قیامت از قیامت باشد
صد کبک دری مست خرامت باشد
ای آنکه چو من بسی اسیرند از اهلی شیرازی رباعی 4
1. ای آنکه چو من بسی اسیرند ترا
شاهان همه در نظر حقیرند ترا
ای کز تو دل شکسته ام یافته از اهلی شیرازی رباعی 5
1. ای کز تو دل شکسته ام یافته کام
از کوی توام نیست سردار سلام
ای آنکه بحسن شهره یی در از اهلی شیرازی رباعی 6
1. ای آنکه بحسن شهره یی در ایام
هرگز نرسد شکست ایماه تمام
ای آنکه غمت هزار دل شاد از اهلی شیرازی رباعی 7
1. ای آنکه غمت هزار دل شاد کند
شاه ستمت ملک دل آباد کند
ای آنکه بتان را که چون سرو از اهلی شیرازی رباعی 8
1. ای آنکه بتان را که چون سرو چمنند
خال و خط و کاکل و دو زلفت شکنند
ای آنکه بحسن و خوبیی ماه از اهلی شیرازی رباعی 9
1. ای آنکه بحسن و خوبیی ماه تمام
ترک فلک از بندگیت یافته کام
ای خاک در تو برتر از عرش از اهلی شیرازی رباعی 10
1. ای خاک در تو برتر از عرش عظیم
لطف تو ربود خلقی از خلق کریم
ای آنکه بود حسن دل افروز از اهلی شیرازی رباعی 11
1. ای آنکه بود حسن دل افروز ترا
شاه همه کرد بخت فیروز ترا
ای آنکه کمال دل‌ستانیست از اهلی شیرازی رباعی 12
1. ای آنکه کمال دل‌ستانیست ترا
لعلی چو حیات جاودانیست ترا