ای آنکه بعشوه نرگست صف از اهلی شیرازی رباعی 1
1. ای آنکه بعشوه نرگست صف شکن است
دلجویی صورتت بوجه حسن است
ای نرگس مستت آهوی شیر شکار از اهلی شیرازی رباعی 2
1. ای نرگس مستت آهوی شیر شکار
افتاده بصورت تو صد نقش و نگار
ای کاهوی تو صید بود صد شیرش از اهلی شیرازی رباعی 3
1. ای کاهوی تو صید بود صد شیرش
خورشید رخت کسی نه بیند سیرش
ای چشم تو در کشتن عشاق دلیر از اهلی شیرازی رباعی 4
1. ای چشم تو در کشتن عشاق دلیر
هرگز نشود دیده ز دیدار تو سیر
ای کز تو نه دل گزیر دارد از اهلی شیرازی رباعی 5
1. ای کز تو نه دل گزیر دارد نه گذر
غیر از تو دو عالمم نیاید به نظر
ای آنکه دو آهوی تو بر شیر از اهلی شیرازی رباعی 6
1. ای آنکه دو آهوی تو بر شیر زنند
چونست که ناوکی بمن دیر زنند
ای آنکه زبون آهویت صد شیر از اهلی شیرازی رباعی 7
1. ای آنکه زبون آهویت صد شیر است
سر پنجه آفتاب دستت زیر است
ای برده هزار دل به یک نرگس از اهلی شیرازی رباعی 8
1. ای برده هزار دل به یک نرگس مست
مرغ دل کس ز دام زلف تو نجست
ای آنکه فلک گشادم از وصل از اهلی شیرازی رباعی 9
1. ای آنکه فلک گشادم از وصل تو داد
بی وصل توام گشایش از دهر مباد
ای آنکه ز غمزه میزنی دشنه از اهلی شیرازی رباعی 10
1. ای آنکه ز غمزه میزنی دشنه تیز
برخیز و به عشوه خون این خسته بریز
ای آنکه لبت رونق شکر شکند از اهلی شیرازی رباعی 11
1. ای آنکه لبت رونق شکر شکند
چشم تو بغمزه صید دلها فکند
ای کز ستمت در دهن صد شیرم از اهلی شیرازی رباعی 12
1. ای کز ستمت در دهن صد شیرم
بی روی تو از زندگی خود سیرم