مثنویات در دیوان اشعار ابوالحسن فراهانی

1 نموده صبح صادق جامه پاره فتاد، لرزه بر جان ستاره

2 در آن مجلس که خلد جاودان بود ز آثار جمالش هم چنان بود

3 که گر از چشم پابیرون نهادی نگه چون مست از پا اوفتادی

4 چو عکس آن رخ چون سیم ساده فتاده دیدم اندر جام باده

1 بنام آن که در دنیای فانی دهد از عشق عمر جاودانی

2 ز چاک سینه هردم بیش از پیش در رحمت گشاید بر دل ریش

3 بدان بی خود که از نازی بسوزد به شوخی کز نیازی بر فروزد

4 بدان دردی که درمان نافعش نیست بدان حسنی که برقع مانعش نیست