می توانستم به کویش از ابوالحسن فراهانی مفرد 13
1. می توانستم به کویش با صبا رفتن، ولی
آن چنانم سوخت هجرانش که خاکستر نماند
لاف دلتنگی و صبر از ابوالحسن فراهانی مفرد 14
1. لاف دلتنگی و صبر از یار ناید باورم
دل اگر تنگت چون گنجد شکیبایی در او
دگر ز هجر که نالم از ابوالحسن فراهانی مفرد 15
1. دگر ز هجر که نالم که در کنار منی تو
تو در دلی و دل از دیده در کنار من آید
به چاک سینه شناسند از ابوالحسن فراهانی مفرد 16
1. به چاک سینه شناسند عشقبازان را
وگرنه کیست که بی چاک پیرهن باشد
در مجلس ما دیده بی از ابوالحسن فراهانی مفرد 17
1. در مجلس ما دیده بی گریه خونین
بی قدر چو پیمانه خالی ز شراب است
در گلستان گر گلی از ابوالحسن فراهانی مفرد 18
1. در گلستان گر گلی بودی به رنگ یار من
همچو بلبل در گلستان ناله بودی کار من
میان یار و جان فرقی از ابوالحسن فراهانی مفرد 19
1. میان یار و جان فرقی نمی‌داند دل عاشق
بلی دیوانه هرگز دوست از دشمن نمی‌داند