اشعار پراکنده سپانلو

1 رؤیای خویش است و بوسه بر لب های خویش

2 سرزمین من که در قوس بامدادان

3 گل سرخ می نوشد دختر کوچک باران

4 اقامتگاهم

1 بالای پلکان

2 تا بوی قهوه ، سرسرای قهوه ای و گام های وسوسه انگیز تو

3 امید مشترکی که در بلندترین بام ها به حقیقت پیوست

4 آواز عشق آینده کی یا

1 من در نفس تو رمزها یافته ام

2 من با نفس تو زندگی ساخته ام

3 من در نفس تو یافتم مکیده ای

4 با خون ترانه ی تو در رگ هایم

1 قلب مرا گرم می کند این اجاق

2 می خوانم زیر ستون های اتفاق

3 ژاله چو بارید بر دلم

4 بستر سردم اجاق شد

1 از تو و بالش که با چراغ لیموها روشن می شدید

2 کدام یک به سفر رفت؟

3 دماغه ی ملافه در این آسمان

4 سفینه های جاذبه را گم کرد

1 عشقی که خواستی بچشانی به من

2 آیا همین صراحی زهرست ؟

3 این لطف بی ریای شماست

4 من هم به آن چه لطف کنی شاکرم

1 مرد قبیه های گمشده در تاریخ

2 ماه سیاه نگاهت را می پرستد

3 هنگام ماه گرفتگی یا باران

4 با شوق بازدیدن خود ، در برق مردمک هایت

1 دو تکه رخت ریخته بر صندلی

2 یادآور برهنگی توست

3 سوراخ جا بخاری که به روی زمستان بستی

4 شاید بهار آینده

1 با آن که سیاه می پوشی

2 چیزی از جنس گل زنبق در طبیعت توست

3 پرورده ی کوهستانی ، از تیره ی کولی ها

4 آن خانم طناز که از بولوارها می گذرد

1 این عینک سیاهت را بردار دلبرم

2 این جا کسی تو را نمی شناسد

3 هر شب شب تولد توست

4 و چشم روشنی هیجان است