در هجر روی و لعل از رشیدالدین وطواط قصیده 114
1. در هجر روی و لعل تو،ای لعبت طراز
بر روی زرد کرده ام از خون دل تراز
1. در هجر روی و لعل تو،ای لعبت طراز
بر روی زرد کرده ام از خون دل تراز
1. ای چهرهٔ تو رشک مه آسمان شده
یاقوت فام دو لب تو قوت جان شده
1. تویی که تیغ ترا شد مسخر آتش و آب
فگند هیبت تو زلزله در آتش و آب
1. ای هوای تو مرا بی سر و سامان کرده
روضهٔ عیش مرا کلبهٔ احزان کرده
رشیدالدین وطواط یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 6 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای رشیدالدین وطواط معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: امام سعدالملک رشیدالدین محمد بن محمد بن عبدالجلیل عمری کاتب بلخی معروف به رشید وطواط شاعر نامی قرن ششم است. وی در سال ۴۸۱ هجری قمری در بلخ چشم به جهان گشود و در سال ۵۷۳ هجری قمری در گرگانج خوارزم بدرود حیات گفت.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار رشیدالدین وطواط را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.