گویند به من که بیقراری نکنم از طبیب رباعی 23
1. گویند به من که بیقراری نکنم
شبهای فراق اشگباری نکنم
1. گویند به من که بیقراری نکنم
شبهای فراق اشگباری نکنم
1. جا در صف عشاق مده اهل هوس را
حیفست که از هم نشناسی گل و خس را
1. رخ مپوش از من سرت گردم که چون شمع سحر
در بساط چشم حیرانم نگاهی بیش نیست
1. جانا در انتظار تو شد روزگار من
و آن انتظار هیچ نیاید بکار من
طبیب اصفهانی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 12 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای طبیب اصفهانی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: عبدالباقی طبیب اصفهانی (درگذشته ۱۱۶۸ یا ۱۱۷۱ هجری قمری) از شعرای سبک بازگشت ایران، حکیمباشی نادر شاه افشار، کلانتر اصفهان، فرزند میرزا محمد رحیم طبیب اصفهانی حکیمباشی شاه سلطان حسین صفوی و از اعضای خاندان حکیم سلمان بود.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار طبیب اصفهانی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.