مرا دلیست که در وی بجز محبت نیست از شاهدی دده غزل 16
1. مرا دلیست که در وی بجز محبت نیست
ز عشق حاصل او غیر درد و محنت نیست
1. مرا دلیست که در وی بجز محبت نیست
ز عشق حاصل او غیر درد و محنت نیست
1. تا دل نظری به حال خود کرد
جز درد و غم نگار خود کرد
1. مرغ دل راست عزم مسکن خویش
خاطرش می کشد به گلشن خویش
1. لعل لب تو شفاست ما را
درد تو همه دواست ما را
ابراهیم شاهدی دده یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 10 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای ابراهیم شاهدی دده معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: ابراهیم شاهدی دده مغلوی (زاده به سال ۸۷۵ قمری در شهر مغله، درگذشته به سال ۹۵۷ قمری)، ادیب و صوفی عثمانی و شیخ زاویهٔ مولویه بود. پدرش صالح مغلوی در ایران تحصیل کرده بود و به زبان فارسی مسلط بود و هم او به فرزندش فارسی آموخت.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار ابراهیم شاهدی دده را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.