باب اول - فصل سوم در سعادت نامه شیخ محمود شبستری

1 ماسوی اللّه را عَلَم عالم از حدث شد که هست ضد قدم

2 محدث است بل عدم وجود سواه لم یکن کاین و «کان اللّه»

3 «و هو الاول» از نُبی بر خوان آخر و اول وجودبدان

4 اولیت کجا شود ظاهر که در او باطنی بود آخر

1 محدث است عالم ار نه از دو یکی وصف او آمدی و نیست شکی

2 بودی اندر ازل جهان ساکن وین زمان باشدی چنان ساکن

3 متحرک چراست هذا خلق ان صدقتم بذاک ماذا خلق

4 حرکت خود پس از سکون باشد متحرک همیشه چون باشد

1 «ثبّت العرش» خود جهانی هست تا تو نقشی بر او توانی بست

2 عدمی بلکه یک جهان اَعدام گشته مجموع و کرده عالم نام

3 نقطه​های عدم بهم پیوست در خیال تو نقش صورت بست

4 بس که کردم مکرر این گفتار بو که برخیزد از تو این انکار

1 گفت بابا فرج حدیث تمام چونکه کردش سؤال خواجه امام

2 کین جهان مُحْدَث است یا که قدیم؟ چیست زین هر دو نزد قلب سلیم؟

3 گفت بابا به او ز روی یقین نکته​ای خوبتر ز دُرّ ثمین

4 که فرج تا که دیده بگشادست نظرش بر جهان نیفتادست