باب اول - فصل اول در سعادت نامه شیخ محمود شبستری

1 فعل​ها جمله فعل حق می​دان کافری گر نیاوری ایمان

2 فعل ما از مقید و مطلق نیست الا ز علم و قدرت حق

3 کارها جمله آفریدۀ اوست اگر آن جمله بد و گر نیکوست

4 اختیار تو اختیار وی است بلکه کارتو عین کار وی است

1 آنکه ذات آفرین بیش و کم است از صفت آفریدنش چه غم است

2 اختیاری کز اضطرار بود نزد عاقل نه اختیار بود

3 خالق کل شیء از که و کی معطی و مانع است و مبدع وحی

4 چونکه ترک مقدری مقدور نیست مر بنده را، شود مجبور

1 نسبت فعل را به مظهر و ساز کسب خوانند بر طریق مجاز

2 غصب منصب مکن به علت کسب فعل حق از تو نیست الا غصب

3 خالق فعل نیک و بد همه اوست کی بود خلق و فعل خود همه اوست

4 کارها جمله کار او انگار وندرین کار هیچ کار مدار

1 شیخ الاسلام دُرّ معنی سفت در جواب کسی که با او گفت

2 هیچ آمد شدی خدا را بود؟ گفت باری بگو که ما را بود

3 خلق را می​برند و می​آرند نه که آمد شدی بخود دارند

4 به خود آمد خدای خوانندش نبود هیچ مثل و مانندش

1 چون بر انواع اوفتاد افعال مختلف گشت از آن سبب اقوال

2 گاه قسری و گه طبیعی بود در ارادی فتاد گفت و شنود

3 بوالحسین و ابوالمعالی ما هر دو قایل به مذهب حکما

4 فعل بنده ز قدرت بنده گفته، وان باز ز آفریننده