باب اول - فصل پنجم در سعادت نامه شیخ محمود شبستری

1 حی و قیوم آن سمیع بصیر که ندارد مثال و شبه و نظیر

2 این معانی بسی است در قرآن رو ببین و به اعتقاد بخوان

1 علم و سمع و بصر، کلام و حیات نفی کردند منکران صفات

2 «صم و بکم»اند و «عمی» و «شردواب» زان نبردند هیچ ره به صواب

3 این صفتها چو هست عین کمال لایق آمد به حضرت متعال

4 ضد این باز محض نقصان است وان نه لایق به ذات یزدان است

1 نفس و عقل چون زجاجه و مشکوة دل چو مصباح ونور او ز صفات

2 خانه​ای کاندر اوست این قندیل تن انسان بود بدین تأویل

3 چشم و گوش و مشام و ذوق و مسام روزن است و دریچه​های به جام

4 ماورای دریچه و روزن کیست بنشسته بازگو با من

1 هرکه او مدتی مجاهده کرد همه آفاق را مشاهده کرد

2 دید و بشنید از مسافت دور چشم و گوش از میان شده مهجور

3 حی بینا، سمیع بی مانند خود جز او نیست غیر از او مپسند

4 چشم و گوش تو آنچه گفت و شنید ز خود آخر بدان صفت برسید

1 هر کجا علم و قدرت است آن شی سامع است و بصیر و مدرک و حی

2 علم و قدرت چو نعت هر زنده است بصر و سمع از او نماینده است

3 غیرعلم است این صفات ورا نیست علم وز علم نیست جدا

4 دیدنی و شنیدنی همه او جمله داند چنانک هست نکو