باب اول - فصل سوم در سعادت نامه شیخ محمود شبستری

1 عالم السر و الخفیات اوست دافع الشر و البلیات اوست

2 آنچه هست، آنچه رفت، آنچه آید همه داند چنانکه می​باید

3 دور و نزدیک و آشکار ونهان جمله در علم او مساوی دان

4 جز وی و کلی و قلیل و کثیر نیست پوشیده بر علیم خبیر

1 عقل داند که عالم به نظام نتوان کرد جز به علم تمام

2 صنعت خوب متقن محکم نکند جز که صانع اعلم

3 رو نظر کن به هیأت تشریح تا ز علمت نشان دهد به صریح

1 علم فعلی چو انفعالی نیست حالی است این سخن محالی نیست

2 تو که هستی خود نمی​دانی لوح پروردگار چون خوانی

3 علم خود را ز پیش خود برگیر تا نگردی به بند جهل اسیر

4 حق نهد در کفت مفاتح غیب چونکه برخیزد این تردد و ریب

1 فلسفی علم جزوی حق را منکر آمد نه علم مطلق را

2 گفت کز اختلاف هر مفهوم ذات حق مختلف شود زعلوم

3 زین سبب کلی است علم خدای خه خه!! ای بی بصیرت خودرای

4 علم کان سابق است بر اشیا کی دگرگون شود ز گردش ما

1 اندرین قول هم ز کور دلی ژاژکی خورده است معتزلی

2 که خدا عالم است لیک بدان کافریند علوم در انسان

3 ترهات چنین شگرف که گفت هم بدان گنده مغز باید گفت