باب اول - فصل سوم در سعادت نامه شیخ محمود شبستری

1 نقل دارم از حجة الاسلام که: «پدید آمد اندر این ایام

2 یک گروه خبیث ز اهل فضول بندانسته علم فرع و اصول

3 در صفات جلیل ذات خدای بحث​ها می​کنند در هر جای

4 پس ز حلاج و بایزید سخن آورند آن گروه بی سر و بن

1 خانۀ زال داشت یک روزن تنگ مانند منفذ سوزن

2 تابش خور چو رشتۀ باریک اندر آمد به خانۀ تاریک

3 زال مسکین چو آن شعاع بدید رشته پنداشت پیش باز دوید

4 تا کند ریسمان به کلافه رای درآفه چیست جز یافه

1 از نصارا چو صوفیان فضول گشت مشهور اتحاد و حلول

2 آن خدا و رسول و مریم گفت این خدا و وجود آدم گفت

3 عامه از وحدت اتحاد انگیخت ربقۀ دین خود بدان بگسیخت

4 در عبارت چو این بدان ماند ضد توحید عین آن داند

1 ابلهی را چه گفت نرادی که مرا کن به نرد ارشادی

2 گفت من اندر آن نبردم رنج لیک دانم به چیرگی شطرنج

3 گفت دانستمت تو هیچ مدان نه بدین راه برده​ای نه بدان

4 چون ندانسته​ای تو یک بازی خیره بر جاهلی چه می​نازی