مختصری از اشعار افصح الشعراء (میرزا حاجب بروجردی) صامت بروجردی

1 چو شاه تشنه جگر راه کارزار گرفت پی قتال به به کف تیغ آبدار گرفت

2 ز وحشت عدم و انقلاب خود عالم خط امان زدم تیغ پر شرار گرفت

3 میان معرکه آمد به یک جهان هیبت صف جدال به صد فخر و اقتدار گرفت

4 خطاب کرد که ای قوم از چه رو باید به عترت نبی اینگونه سخت کار گرفت

1 خوشا بر طبع والای محمدباقر صامت خوشا بر نیکی رای محمدباقر صامت

2 رقم زد بهر تاریخ وفاتش خامه (حاجب) جناب گردید ماوای محمدباقر صامت

1 تا توانی ای دل از وضع جهان بنما کنار کاین عجوز دهر هر دم فتنه آرد بکار

2 چون عروسان خویش را ر جلوه می‌دارد ولی کینه جوزالی بود مکار و زشت و نابکار

3 تو گمان داری که این شهد است نوشی روز و شب نی بود شهد و نه شکر بلکه باشد سم فار

4 تابکی جان عزیز خویش را سازی هدف تیر مکروهات بارد از کمان روزگار

1 ای ذوالجناح باوفا کو حسین من نور عین من ای توسن فرخ لقا کو حسین من نور عین من

2 گو ای براق براق سیر سبط احمد را ای رفرف صدره مقام کو محمد را

3 اندر کجا بگذاشتی شاه امجد را طی کرده رو را تا کجا کو حسین من نور عین من

4 بردی به ملک لامکان سوی معراجش بنهاده بر سر کبریا از شرف تاجش

1 زینب چون دید خسرو دین مانده بی‌معین رفت و گرفت دست دو طفلان نازنین

2 آورد آن دو تا گل گلزار خویش را با چشم اشکبار به نزد امام دین

3 گفتا که خواهم ای شه خوبان ز جان کنم این هدیه را نثار قدومت در این زمین

4 ای حشمت الله از ره احسان نما قبول ران ملخ ز مور دل افسرده غمین

1 یا حسین ای جان فدای نام غم‌افزای تو کرده ما را دل کباب اندوه جان‌فرسای تو

2 چون به راه حق برای شیعیان سر داده‌ای ای سر ما شیعیان قربان خاک پای تو

3 کاش می‌شد جسم ما از تیغ بران چاک چاک تا نگشتی پاره پاره همچو گل اعضای تو

4 ای کلام‌الله چو افتادی به دشت مشرکین قطه قطعه شد ز جور ناکسان اجزای تو

1 چو کرد قافله به یکسان به شام ورود نمود صبح قیامت به چشم خلق قیام

2 هر آنچه بر سر آل علی گذشت ز جور نمود تازه دگر باره عهد خود ایام

3 یکی به عیش که آل علی قتیل شدند یکی بنوش که ما را زمانه گشت به کام

4 لباس نو همه بر تن ز اطلس دیبا به کف خضاب چو کف الخضیب بسته تما

1 یا علی این عم تاجدار ای بهر غم بی‌کسان را غمگسار

2 یاورم شو گشته محنت کار من برد اجل نزدیک منزل یار من

3 جان زهرا می‌شود قربان تو لحظه‌ای دیگر بود مهمان تو

4 طایر روحم ز تن بگشوده بال بس دلم بگرفته زین عالم ملال

1 چون محمدباقر از حکم خداوند حکیم بر سرش افتاد شوق قرب خلاق رحیم

2 دید نبود این جهان را جز غم و رنج و تعب زحمتش بار گران و محنتش دردی الیم

3 دیده بست از فطرت پست لئیم روزگار چشم بگشود از پی الطاف و نعمای کریم

4 تا ندای ارجعی بشنید از پیک اله رفت در گلزار جهت مرغ روحش چون نسیم

1 هزار شکر که از لطف حضرت دادار بگشت نخل امیدم در این جهان پادار

2 چو کرد صامت از ین وادی فنا رحلت به قرب خویش خدایش بداد قرب جوار

3 ز صالحات ریاض الشهاده بنهاده که مخزنیست پر از در و لولو شهوار

4 همه ز مدح نبی و علی و اولادش همه مصائب جانسوز عترت اطهار