ای خوش آن روز که دل به هر از صامت بروجردی غزل 12
1. ای خوش آن روز که دل به هر غمت جایی داشت
سر سودازده با مهر تو سودایی است
1. ای خوش آن روز که دل به هر غمت جایی داشت
سر سودازده با مهر تو سودایی است
1. عابدی صومعه هفتاد سال
داشت در شغل عبادت اشتغال
1. ای عمو بر سر قاسم زوفا کن گذری
تا به روی تو کنم در دم آخر نظری
1. اگر از بیوفاییهای تو حرفی به لب دارم
مشو آزرده دل جانا که هذیا نست تب دارم
صامت بروجردی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 13 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای صامت بروجردی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: میرزا محمد باقر صامت بروجردی معروف به صامت بروجردی و متخلص به صامت (۱۲۶۳-۱۳۳۳ قمری تولد و وفات در بروجرد)، یکی از شاعران مذهبی و مدیحه سرایان قرن سیزدهم و چهاردهم ایران است. بیشتر آثار صامت بروجردی را مرثیههای مذهبی در ستایش امامان شیعه و نیز نوحهها و اشعاری در توصیف عاشورا تشکیل میدهد. دیوان وی مشتمل بر انواع شعرها مانند غزل، قصیده و رباعی است. وی همچنین اشعار مذهبی در قالب بحر طویل دارد. شعرها و نوحههای صامت هنوز هم در سوگواریها و مراسم بزرگداشت حادثه عاشورا خوانده میشوند.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار صامت بروجردی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.