مثنویات در دیوان اشعار سلیم تهرانی

1 شنیدم روزی از خونابه نوشی چو گل از پاره ی تن خرقه پوشی

2 نه فکر زندگی او را، نه مرگی چو سرو آزاده ی بی شاخ و برگی

3 در معنی به گوش خود کشیده شده همچون عصای خود جریده

4 تنش چون شعله با پوشش به پرخاش کلاهش موی سر چون کلک نقاش

1 ای چو گل افکنده هوس های تو بر سر زر، لرزه بر اعضای تو

2 داری اگر اصل چو در یتیم روی مگردان ز کرم چون سلیم