بیاور ساقی آن صاف صفا از صفای اصفهانی مثنوی 14
1. بیاور ساقی آن صاف صفا خیز
که بدهد صاف را از درد تمییز
1. بیاور ساقی آن صاف صفا خیز
که بدهد صاف را از درد تمییز
1. اگر آدم بذات خویشتن نیست
بگو این کوس سبحانی زدن چیست
1. باریک میان و نغز و طناز و کشی
مه پیکر و زهره وار و خورشید وشی
1. حیرتست این کوی یاران را صلا باید زدن
گام سمت وادی فقر و فنا باید زدن
صفای اصفهانی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 13 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای صفای اصفهانی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: محمدحسین صفای فریدنی معروف به صفای اصفهانی (زادهٔ ۱۲۶۹ هجری قمری در فریدن در غرب استان اصفهان، درگذشته به سال ۱۳۲۲ هجری قمری) از شاعران فارسیسرای ایران در قرن سیزدهم هجری میباشد.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار صفای اصفهانی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.