ملحقات - مفردات در دیوان اشعار ادیب صابر

1 لطف خدای جمله کمالات خلق را یک جای کرد و داد بدو نام مصطفی

1 آب عنب تو گیر که اهل طرب تویی اهل آن کس است آنکه زآب عنب گرفت

1 نمود خون عدو برکشیده خنجر او به گونه شفق سرخ بر سپهر کبود

1 تنگی گرفت بی تو دلم چون دهان تو تنگی مگر نصیب دلم زآن دهان ریید

1 مگر آسان شود به یاری بخت ورنه دشوار می نماید کار

1 مرغزاری کاندر آن باشد گذر یکسر تو را چشمه حیوان شود هر چشمه آن مرغزار

1 نسیم گل چو به خلق تو نسبتی دارد به صد زبان بستابد هزار دستانش

1 خود را بزرگ می کنم اندر میان خلق بی آن که خدمتی ز برای تو می کنم

1 قهرت چو فرو بارد در معرکه سطوت از بید کشد خنجر وز غنچه کند پیکان

1 ذوق عشقت کاشکی جانا نمی دیدی دلم یا تن کاهیده من تاب هجران داشتی