قد من شد چو دو زلف به خم دوست بخم از ادیب صابر قصیده 69
1. قد من شد چو دو زلف به خم دوست بخم
دل من شد چو دو چشم دژم دوست دژم
1. قد من شد چو دو زلف به خم دوست بخم
دل من شد چو دو چشم دژم دوست دژم
1. رای طربم نیست ز رای سفرش
خوابم سفری شد از بلای سفرش
1. دلم به وقت جوانی امیر ظالم بود
به حق حق که اسیری ازآن امیری به
1. عید خوبان را چو روی خویشتن آراسته است
راست پنداری ز رویش عید عیدی خواسته است
ادیب صابر یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 6 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای ادیب صابر معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: شرفالادباء شهابالدین ادیب صابر بن اسماعیل ترمذی (کشته شده به سال ۵۴۶ هجری قمری) از شعرای عهد سلجوقی و خوارزمشاهی بود.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار ادیب صابر را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.