ابیات به جا مانده از دیگر مثنویها در مثنوی‌ها رودکی سمرقندی

1 نه کفشگری که دوختستی نه گندم و جو فرو خستی

1 لقمه‌ای از زهر زده در دهن مرگ فشردش همه در زیر غن

1 فرخار بزرگ و نیک جاییست کان موضع آن بت نواییست

1 جوانی گسست و چیره زبانی طبعم گرفت نیز گرانی

1 بگرفت به چنگ چنگ و بنشست بنواخت به شست چنگ را شست

1 با صد هزار مردم تنهایی بی صد هزار مردم تنهایی

1 جامه پر صورت دهر، ای جوان چرک شد و شد به کف گازران

2 رنگ همه خام و چنان پیچ و تاب منتظرم تا چه برآید ز آب؟

1 ای بلبل خوش آوا، آوا ده ای ساقی ، آن قدح باما ده