ای بلبل خوش آوا، آوا ده از رودکی مثنوی 1
1. ای بلبل خوش آوا، آوا ده
ای ساقی ، آن قدح باما ده
جوانی گسست و چیره زبانی از رودکی مثنوی 2
1. جوانی گسست و چیره زبانی
طبعم گرفت نیز گرانی
با صد هزار مردم تنهایی از رودکی مثنوی 3
1. با صد هزار مردم تنهایی
بی صد هزار مردم تنهایی
جامه پر صورت دهر، ای جوان از رودکی مثنوی 4
1. جامه پر صورت دهر، ای جوان
چرک شد و شد به کف گازران
لقمه‌ای از زهر زده در دهن از رودکی مثنوی 5
1. لقمه‌ای از زهر زده در دهن
مرگ فشردش همه در زیر غن
بگرفت به چنگ چنگ و بنشست از رودکی مثنوی 6
1. بگرفت به چنگ چنگ و بنشست
بنواخت به شست چنگ را شست
فرخار بزرگ و نیک جاییست از رودکی مثنوی 7
1. فرخار بزرگ و نیک جاییست
کان موضع آن بت نواییست
نه کفشگری که دوختستی از رودکی مثنوی 8
1. نه کفشگری که دوختستی
نه گندم و جو فرو خستی