ای بلبل خوش آوا، آوا از رودکی سمرقندی مثنوی 1
1. ای بلبل خوش آوا، آوا ده
ای ساقی ، آن قدح باما ده
...
1. ای بلبل خوش آوا، آوا ده
ای ساقی ، آن قدح باما ده
...
1. جوانی گسست و چیره زبانی
طبعم گرفت نیز گرانی
...
1. با صد هزار مردم تنهایی
بی صد هزار مردم تنهایی
...
1. جامه پر صورت دهر، ای جوان
چرک شد و شد به کف گازران
...
1. لقمهای از زهر زده در دهن
مرگ فشردش همه در زیر غن
...
1. بگرفت به چنگ چنگ و بنشست
بنواخت به شست چنگ را شست
...
1. فرخار بزرگ و نیک جاییست
کان موضع آن بت نواییست
...
1. نه کفشگری که دوختستی
نه گندم و جو فرو خستی
...