مقطعات و غزلیات ناتمام رضی‌الدین آرتیمانی

1 دلم را برد زلف مشک رنگش چه چاره تا برون آرم ز چنگش

2 ز دل شد نام من آلودهٔ ننگ که نه دل باد و نه نام و ننگش

1 هم‌آغوش که شد یارب که امشب خجالت می‌تراود از نگاهش

2 ز بوی مشک من مدهوش گشتم نهادم سر چو اندر خاک راهش

1 رود از رفتنت فرزانه از هوش شود از دیدنت دیوانه عاقل

2 ز دنیا کام ما حاصل نگردد که کام ما ز ناکامی است حاصل

3 چو شوری نیست چه پائی و چه سر چو عشقی نیست چه سنگی و چه دل

1 گر نسازی کرده‌های ما بحل وای ما و وای جان و وای دل

2 دم مزن از دوری و خونم بریز مرگ بسپاری به از زنده خجل

1 جز نیم نفس نیست غم و شادی عالم بر نیم نفس من چه بگریم چه بخندم

2 گو سرو برافراز که از جلوه هلاکم گو چهره برافروز که بر شعله سپندم

1 نه اشکم داشت تاثیری نه آهم ز هر سو ناامیدی بسته راهم

2 فکنده بر سر آفاق سایه چو چتر سنجری بخت سیاهم

1 ما بهر هلاک خود هلاکیم ز آلایش آب و خاک، پاکیم

2 عین عشقیم و آن حسنیم تادست بهم دهیم خشتیم

3 تا چشم بهم نهیم خاکیم روح محضیم و جان پاکیم

1 در قتل من بغیر نهان یار بوده‌ای من غافل از فریب و تو در کار بوده‌ای

2 امسال بوی سنبلم آشفته میکند در هر گل زمین که در او خار بوده‌ای

1 چه افسون با من دیوانه کردی که از هر آشنا بیگانه کردی

2 ز بوی مشک نتوان کوچه‌ها گشت مگر زلف معنبر شانه کردی