گشتیم همه روی از رضیالدین آرتیمانی رباعی 59
1. گشتیم همه روی زمین را بچراغ
مثل فرح آباد ندادند سراغ
1. گشتیم همه روی زمین را بچراغ
مثل فرح آباد ندادند سراغ
1. سرم بالش تنم مفرش بسوزد
به هر ناخوش که رفته خوش بسوزد
1. مهر بر روی یار باخته رنگ است
ماه پس از حسن آن نگار به تنگ است
1. چون بادگری سر نکند راه عدم را
داد است بگوئید عرب را و عجم را
رضیالدین آرتیمانی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 10 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای رضیالدین آرتیمانی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: میرزا محمد رضی معروف به میررضی آرتیمانی از شاعران و عارفان مشهور زمان صفویه است که در نیمه دوم قرن دهم هجری قمری در روستای آرتیمان از توابع تویسرکان به دنیا آمد. در ایام جوانی به همدان عزیمت و در آنجا مشغول تحصیل شد و در سلک شاگردان میرمرشد بروجردی درآمد. میررضی به علت شایستگی وافری که داشت زود مورد توجه شاه عباس صفوی قرار گرفت و در جمع منشیان و میرزایان شاه در آمد و به همین دلیل بود که داماد خاندان بزرگ صفوی شد. او در سال ۱۰۳۷ هجری قمری دیده از جهان فرو بست. او را در محل خانقاهش در تویسرکان به خاک سپردند. از او حدود ۱۲۰۰بیت شعر به جا مانده که معروفترین آنها ساقی نامهٔ اوست.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار رضیالدین آرتیمانی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.