1 از آسمان ، ستاره ی اشکی نمی چکد

2 زین غم ، نهال های جوان پای در گلند

3 بار غم بزرگ جهان بر دل من است

4 اما کبوتران مسافر سبکدلند

5 هر شاخه ،‌ پنجه ای است که از آستین خاک

6 سر بر زده ست و حاصل او میوه ی غمی است

7 هر برگ ، چون زبان عطش کرده ی درخت

8 در آرزوی قطره ی نایاب شبنمی است

9 ین چشمه ای که در دل من جوش می زند

10 گم باد و نیست باد که خون است و آب نیست

11 گر آب بود ، خود رگ خود می گسیختم

12 تا تشنه را نوید دهد کاین سراب نیست

13 افسوس !‌ خون گرم ، عطش رانمی کشد

14 افسوس !‌ چشمه نیز نمی جوشد از سراب

15 من تشنه ام ، زمین و زمان نیز تشنه اند

16 اما درین کویر ، چه بینی جز آفتاب ؟

17 (اشعار نادر نادرپور)