1 شهاب زر نکشیدی شب سیاهم را

2 گلی به سر نزدی آفتاب و ماهم را

3 پرنده ای که به نام تو بود از لب من

4 پرید و برد به همراه خود نگاهم را

5 رسیده و نرسیده به اوج سوزاندی

6 به هرم صاعقه ای بال مرغ آهم را

7 بهار را به تمامی ندیده غارت کرد

8 سموم فتنه به ناگه گل و گیاهم را

9 مسیر خفته چنان در غبار آتش و دود

10 که گم کند دلم و دیده راه و چاهم را

11 به هر طریق که رفتم غم تو پیشاپیش

12 کمین گرفته و بر بسته بود راهم را

13 تمام عمر به رنج و شکنجه محکومم

14 که می دهم همه تاوان اشتباهم را

15 حسین منزوی

16 پر گشودیم و به دیوار قفس ها خوردیم

17 وه که در حسرت یک بال پریدن مردیم

18 فدیه واری است به زیر قدم گل، باری

19 نیمه جانی که ز چنگال خزان در بردیم

20 مشت حسرت به نوازش نرسیده خشکید

21 ناتمامیم که در غنچه ی خود پژمردیم

22 سهم خاکیم لبی از نم مان تر نشده

23 خود گرفتم می صافیم و گرفتم دُردیم

24 تا چه آریم به کف وقت درو؟ ما که به خاک

25 جز تنی خسته و قلبی نگران نسپردیم

26 خم نکردیم سر سرو به فرمان ستم

27 گر چه با تیشه ی توفان ز کمر تا خوردیم

28 زهرخندی که نچید از لب مان دوزخ نیز

29 آه از این میوه ی تلخی که به بار آوردیم

30 ( اشعار حسین منزوی )

31 در انتظار تو تا كي سحر شماره كنم؟

32 ورق ورق شب تقويم كهنه پاره كنم؟

33 نشانه هاي تو بر چوب خط هفته زنم

34 كه جمعه بگذرد و شنبه را شماره كنم

35 براي خواستن خير مطلقي كه تويي

36 به هر كتاب ز هر باب استخاره كنم

37 شب و خيال و سراغ تو،باز مي آيم

38 كه بهت خانه ي در بسته را نظاره كنم

39 تو كي ز راه ميايي كه شهر شبزده را

40 به روشنايي چشمم چراغواره كنم؟

41 ز ياس هاي تو مشتي بپاشم از سر شوق

42 به روي آب و قدح را پر از ستاره كنم

43 هزار بوسه ي از انتظار لك زده را

44 نثار آن لب خوشخند خوشقواره كنم

45 هنوز هم غزلم شوكراني است الا

46 كه از لب تو شكرخندي استعاره كنم

47 حسین منزوی