1 دوباره راه غنا می زند ترانه ی من

2 دوباره می شکفد شعر عاشقانه ی من

3 دوباره می گذرد بعد از آن سیه توفان

4 نسیم پاک نوازش بر آشیانه ی من

5 مگر صدای بهاری شنیده از سویی؟

6 که کرده جرات سر بر زدن جوانه ی من

7 تو شاید آن زن افسانه ای که می آری

8 به هدیه با خود خورشید را به خانه ی من

9 تو شاید آمده ای سوی من که بر داری

10 به مهر بار غریبیم را ز شانه ی من

11 دعا کنیم که روزی امید من باشی

12 برای زیستن امروز ای بهانه ی من!

13 برای تو غزلی عاشقانه ساخته ام

14 تو ای شکفتگی ات مطلع ترانه ی من!

15 حسین منزوی

16 در من ادراکی است از تو عاشقانه،عاشقانه

17 از تو تصویری است در من جاودانه،جاودانه

18 تو هوای عطری از صحرای دور آرزویی

19 از تو سنگین شهر ذهنم کوچه کوچه،خانه خانه

20 آه ای آمیزه ای از بی ریایی با محبت!

21 شادی تو کودکانه، رأفت تو مادرانه

22 شهربانوی وجودم باش و کابین تو؟ بستان

23 اینک،اقلیم دل من بی کرانِ بی کرانه

24 آتش او! دیگر این افسانه را بگذار و بگذر

25 در من اینک آتش تو، شعله شعله در زبانه

26 فصل،فصل توست دیگر، فصل  فصل ما -من و تو-

27 فصل عطر و فصل سبزه، فصل گل، فصل جوانه

28 فصل رفتن در خیابان های شوخ مهربانی

29 فصل ماندن در تماشای قشنگ شاعرانه

30 فصل چیدن های گل ها – چیدن گل های بوسه –

31 از بهار و از لب تو، خوشه خوشه، دانه دانه

32 دفتری که حرف حرف، برگ برگش مرثیت بود

33 اینک اینک در هوایت پر ترنم، پر ترانه

34 بار دیگر ظلمتم را می شکافد شب چراغی

35 تا کی اش از من بدزدی بار دیگر، ای زمانه!

36 حسین منزوی