1 دو چندان جور، جان چندان کشید از عمر ِ دلگیرم

2 که از عِقد ِ چهل نگذشته، چون هشتادیان پیرم

3 روان تنها و دشمن کام، و بر دوشم قلم چون دار

4 مگر با عیسی ِ مریم غلط کرده ست تقدیرم؟

5 چو عیسی لاجرم – تجرید را – در ترک ِ آسایش

6 به نُه گنبد رسید و هفت اختر، چار تکبیرم

7 ز حسرت یا جنون، بر خود نهم تهمت که: آزادم

8 به قدّ ِ صیاد بگشاید چو زنجیرم

9 ز خاک بر گرفت و می‌دهد بر باد ِ ناکامی

10 مگر طفل است، یا دیوانه این تقدیر ِ بی پیرم؟

11 نه پروازی، نه آب و دانه‌ای، نه شوق ِ آوازی

12 به دام ِ زندگی امید گویی مرغ ِ تصویرم

13 (اشعار مهدی اخوان ثالث)