بی شک جهان را از حسین پناهی اشعار پراکنده 64

1 بی شک جهان را به عشق کسی آفریده‌اند،

2 چون من که آفریده‌ام از عشق

3 جهانی برای تو !

4 “زنده یاد حسین پناهی”

5 به خانه می رفت

6 با کیف

7 و با کلاهی که بر هوا بود

8 چیزی دزدیدی ؟

9 مادرش پرسید

10 دعوا کردی باز؟

11 پدرش گفت

12 و برادرش کیفش را زیر و رو می کرد

13 به دنبال آن چیز

14 که در دل پنهان کرده بود

15 تنها مادربزرگش دید

16 گل سرخی را در دست فشرده کتاب هندسه اش

17 و خندیده بود

18 بی تو

19 نه بوی خاک نجاتم داد

20 نه شمارش ستاره ها تسکینم

21 چرا صدایم کردی

22 چرا ؟

23 سراسیمه و مشتاق

24 سی سال بیهوده در انتظار تو ماندم و نیامدی

25 نشان به آن نشان

26 که دو هزار سال از میلاد مسیح می گذشت

27 و عصر

28 عصر والیوم بود

29 و فلسفه بود

30 و ساندویچ دل وجگر