1 مرغ سیاه بر سر تخم سپید خفت

2 با نطفه ای که در دل او می تپید گفت

3 زهدان آهکین من ای تخم چشم من

4 زندان تیره نیست

5 سرشار از فروغ زلال سپیده

6 است

7 پوشیده تر ز مردمک چشم خفتگان

8 خورشید در سپیده ی آن آرمیده است

9 شب ، غرق در فروغ زلال سپیده شد

10 بانگ خروس ، تا افق صبحگاه رفت

11 زان پیشتر مه زرده ی خورشید بردمد

12 دستی در آشیانه ی تاریک دیده شد

13 تخم سپید از بر مرغ سیاه رفت

14 (اشعار نادر نادرپور)