1 چون سبویی ست پر از خون، دل بی کینهٔ من

2 این که قندیل غم آویخته در سینهٔ من

3 ندهد طفل ِ مرا شادی و غم راحت و رنج

4 پر تفاوت نکند شنبه و آدینهٔ من

5 زندگی نامدم این مغلطهٔ مرگ و دم، آه

6 آب از جوی ِ سرابم دهد، آیینهٔ من

7 کهکشان‌ها همه با آتش و خون، فرش شود

8 سر کشد یک دم اگر دود ِ دل از سینهٔ من

9 پر شد از قهقه دیوانگیش چاه ِ شغاد

10 شکر ِ کاووس شه این است ز تهمینهٔ من

11 با می ِ ناب ِ مغان، در خم ِ خیام، امید!

12 خیز و جمشید شو از جام سفالینه ی من

13 شعر قرآن و اوستاست، کزین سان دم ِ نزع

14 خانه روشن کند از سوز من و سینهٔ من

15 سال دیگر که جهان تیره شد از مسخ ِ فرنگ

16 یاد کن ز آتش ِ روشنگر ِ پارینهٔ من