اشک های از غلامرضا بروسان اشعار پراکنده 29

1 اشک های تو

2 شانه ام را خیس می کند

3 و زخم سال های پیش را می سوزاند

4 در تو کدام رودخانه می گرید

5 و ماهی در آستین کدام رود

6 در تو

7 روشنایی عجیبی

8 که درختان سیب را بارور می کند

9 و دریایی که هنوز

10 در گوش دکمه های تو می خواند

11 زیبایی تو

12 همیشه چیزی را از قلم می اندازد

13 (اشعار غلامرضا بروسان)

14 با من حرف بزن

15 مثل یک پیراهن نارنجی با روز

16 مثل وقتی که ابر

17 صرف شستن یک سنگ می کند.

18 مثل وقتی که صرف همین شعر می شود

19 با من حرف بزن

20 مثل یک بازی در وسط تابستان

21 و به چیزی فکر نکن

22 و به چیزی فکر نکن

23 می دانم

24 زمین گرد است

25 و جاذبه

26 در پای درختان سیب بیشتر است.

27 “زنده یاد غلامرضا بروسان”

28 حرف که می زنی انگار

29 سوسنی در صدایت راه می رود

30 حرف بزن

31 می خواهم صدایت را بشنوم

32 تو باغبان صدایت بودی

33 و خنده ات دسته ی کبوتران سفیدی

34 که به یکباره پرواز می کنند

35 تو را دوست دارم چون صدای اذان در سپیده دم

36 چون راهی که به خواب منتهی می شود

37 تو را دوست دارم چون آخرین بسته سیگاری در تبعید

38 تو نیستی

39 و هنوز مورچه ها شیار گندم را دوست دارند

40 و چراغ هواپیما در شب دیده می شود

41 عزیزم!

42 هیچ قطاری وقتی گنجشکی را زیر می گیرد

43 از ریل خارج نمی شود

44 و من گوزنی که می خواست

45 با شاخ هایش قطاری را نگه دارد.

46 (اشعار غلامرضا بروسان)

47 از کتاب: مرثیه برای درختی که به پهلو افتاده است