1 زلف عنبر شکنت مایه ده مشک خطاست پیش چین سر زلفت سخن مشک خطاست

2 لعل نوشین تو دارد صفت آبحیات خط مشکین ترا خاصیت مهر گیاست

3 چشم بد دور از آنروی چو ماه و خط سبز که بر آئینه تو گوئی مگر آه دل ماست

4 آفتاب فلک ار روی بروی تو کند از حسد همچو مه نوفتد اندر کم و کاست

5 در غم عارض خورشیدوشت جان و دلم گر چه از زلف تو آویخته دام بلاست

6 گر نجات دل اینخسته ز غم میطلبی نظری کن که اشارات تو قانون شفاست

7 طمع از دانه خالت نبرد مرغ دلم گر چه از زلف تو آویخته دام بلاست

8 هست بر حال دلم ناله شبگیر گواه خود ترا بر دل من بنده چه حاجت بگو است

9 تا بقصد دلم آنماه کلهدار کمر بست بر هیچ مرا پیرهن صبر قباست

10 من نه تنها نگران رخ چونماه ویم جمله صاحبنظران مینگرند از چپ و راست

11 نظر ابن یمین نیست بر آنعارض و خال نظر او همه بر نازکی صنع خداست