زورآوران که پنجهٔ افلاک از جویای تبریزی غزل 558

1 زورآوران که پنجهٔ افلاک می برند در کاسهٔ امل چه به جز خاک می برند

2 آنانکه شبنم گل شب زنده داری اند فیض سحر به دیدهٔ نمناک می برند

3 آنجا که نوش داروی شادی دهند ساز البته نسخه از ورق تاک می برند

4 پروانه طینتان که به شمع یقین رسند بال پرش ز شعلهٔ ادراک می برند

5 مردان به روی خاک سربندگی نهند زان پیشتر که سر به ته خاک می برند

6 آیینه خاطران که به روی تو واله اند بس فیضها که از نظر پاک می برند

7 در زیر خاک واصل دریای رحمت اند آنانکه چون حباب دل پاک می برند

8 از بهر قوت وقت سرانجام راه را رشندلان ز شعلهٔ ادراک می برند