زلفین سیه که بر بناگوش تواند از قاآنی رباعی 10

1 عید آمد و آفاق پر از برگ و نواکرد مرغان چمن را ز طرب نغمه‌سراکرد

2 بی برگ و نوا بود ز تاراج خزان باغ عید آمد وکارش همه با برگ و نواکرد

1 چو زآشیانهٔ چرخ این عقاب زرین‌پر به هر دریچه ز منقار ریخت شوشهٔ زر

2 دریچهٔ فلک از نقرهٔ سپید گشود وز آن میانه فرو ریخت دانهای ‌گهر

1 ای به از روز دگر هر روز کارت باد بهروزی قرین روزگارت

2 روز بارت‌کت فتد در پره‌گردون گردن‌گردان بود در زیر بارت