زلف بر پا فکنده از سر ناز از نشاط اصفهانی غزل 142

1 زلف بر پا فکنده از سر ناز ما گرفتار این شبان دراز

2 نظری داشت با نظر بازان لعبت شوخ و شاهد طناز

3 سپر از دیده بایدش آورد هر که از غمزه گشت تیرانداز

4 منع عاشق توان ز شاهد لیک حذر از شاهدان عاشقباز

5 این تذروان شوخ چشم دلیر جلوه آرند در گذر گه باز

6 گرچه از دوست هر چه هست نکوست ستم و لطف و خواری و اعزاز

7 جور بر بندگان روا نمود خاصه در عهد شاه بنده نواز

8 بنهایت حدیث ما نرسید که ملالت رسیدت از آغاز

9 را ز ما بود آنکه در عالم ماند در پرده با دو سد غماز

10 راز دار جهانیان خاکست خاک گشتیم و ماند در دل راز

11 این پریشان سخن ز نظم نشاط گر قبول شهنشه افتد باز

12 شکر و شعرش آورند نثار توتی از هندو سعدی از شیراز