زلف مشکین بر بناگوش از ابن یمین فریومدی غزل 313

1 زلف مشکین بر بناگوش چو سیم افکنده‌ای از بنفشه بر سمن صد حلقه جیم افکنده‌ای

2 ز ابن مقله خون چکاند ابن بواب از حسد ز آنچنان شینی که اندر عین سیم افکنده‌ای

3 بر گذرگاه صبا بگشاده‌ای بندی ز زلفت در جهان از عنبر سارا نسیم افکنده‌ای

4 ای مسیحادم قدم آخر مدار از ما دریغ پرسشی کن چون توام زینسان کلیم افکنده‌ای

5 لطف کن با وی ز تریاق لبم ده شربتی مار مسکین چون برین قلب سلیم افکنده‌ای

6 تا گرفتی ای دل اندر چین زلف او قرار خویشتن را در شر و شور عظیم افکنده‌ای

7 در دل ابن یمین مهر رخ چون ماه خویش نشمری محدث که از عهد قدیم افکنده‌ای