زلف تو عمر ماست می گویم از جامی غزل 709

1 زلف تو عمر ماست می گویم این سخن عمرهاست می گویم

2 بهر جان و دل آن دو رخساره گونه گونه بلاست می گویم

3 خط تو گفته اند مشک خطا این حکایت خطاست می گویم

4 منع تا کی ز ناسزای رقیب آنچه او را سزاست می گویم

5 در وفای تو راست چون الفیم به وفایت که راست می گویم

6 می بری نام نیم لحظه فراق طاقت آن که راست می گویم

7 با حدیث لب تو جامی را مرغ شیرین نواست می گویم