1 زلف پریشان نهد، سلسله بر پای عشق بندد گر کوته است، از پر عنقای عشق

2 دایرهٔ آسمان، زاویهٔ خاکدان تنگ تر از نقطه ای ست در بر پهنای عشق

3 چاکتر از جیب ماست سینهٔ سینای دل پاکتر از چشم ماست، دامن صحرای عشق

4 هان تو که بر ساحلی پهن و فراغت نشین کشتی ما خورده است، لطمهٔ دربای عشق

5 مغز تو در میکده، این همه مخمور چیست؟ هان که قدح می دهد، ساقی صهبای عشق

6 لوح سخن گستری از خط شیرین لبان کرده به نامم رقم، کلک شکر خای عشق

7 خامه خمش کن حزین ، این غزل مولوی است شادی جانهای پاک دیده دلهای عشق