زلف را شانه زن، که رعنایی از قاسم انوار غزل 679

1 زلف را شانه زن، که رعنایی چشم را سرمه کش که زیبایی

2 فتنه برخاست،دل یقین دانست که تو سر فتنهای غوغایی

3 پرده ما دریده ای صد بار وز پس پرده روی ننمایی

4 تو بدان زلف و رو، بروز و بشب فتنه عاشقان شیدایی

5 عشق ورزیدی از برای نجات روز پیری و گاه برنایی

6 جان و دل مست حیرتند مدام که نه با مایی و نه بر مایی

7 قاسم از وجد و سور ننشیند جان ما نای و یار ما نایی